Mijn hond & ik

In de column ‘ Mijn hond & ik’ beschrijft Rita Verschuuren haar ups & downs in het opvoeden en trainen van haar Pyreneese Herder, Nola. Elke week verschijnt hier een nieuw verhaal.

Kleine meisjes worden groot!

Waar prinsesje als een speer gaat met de detectie en we het ene diploma na het andere weten te bemachtigen, laat ze de punten liggen in de obedience. Uiteraard is dit niet helemaal aan prinsesje te wijten maar zeker ook aan mijzelf. De afgelopen periode hebben wij niet heel regelmatig getraind, te meer omdat ik er wel even uit heb gelegen en dat merk ik nu wel. Jammer dat alleen de wedstrijd zondag voor de deur staat. Maar ach ja… dat mag de pret niet drukken, we gaan er voor, is het niet linksom dan wel rechtsom of anders gewoon er dwars heen.

Zitten is momenteel een hele opgave. Of dit nu een zit blijf betreft, of een zit vanuit af, het maakt allemaal niet uit. Dus bij de zit-blijf vindt prinsesje dat ze na een paar een seconden al omhoog mag komen. Wanneer we de posities op afstand oefenen en vanuit liggen de zit vragen gaat ze staan. Oh, en als ik de zit vraag aan haar wanneer ze links me ligt bij de oefening vak sturen, blijft ze gewoon liggen en kijkt ze me aan alsof ik dus Chinees praat.  

En als het dus regent of het veld nat is, dan blijft ze gewoon staan bij elke oefening. Natte billetjes kan echt niet! Helaas, het regent momenteel heel veel. Dus de kans dat het veld nat is, is heel groot. Tenzij iemand zich nu geroepen voelt om zondagochtend met een handdoekje het veld te komen drogen. Dan juichen wij dit uiteraard van harte toe.

Of het nu overigens het weer is of dat kleine meisjes groot worden. Het valt me wel op dat prinsesje de laatste tijd wat rustiger is en graag een dutje op de bank doet. En het liefste op de plek waar ik eigenlijk altijd zit natuurlijk. Zodra ik mijn hielen ligt, doet prinsesje dat ook om naar mijn plek te schieten en zich daar prinsesheerlijk uitgestrekt neer te vleien en verder te gaan met haar schoonheidsslaapje. Ze is op bepaalde momenten heel rustig.

Die rustigheid geldt overigens niet voor de training. Daar is ze nog haar drukke zelf en ik denk toch bij nader inzien dat kleine meisjes groot worden. Vorige week, vond prinsesje het namelijk nodig om even een alle heren bij ons in de les het hoofd op hol te brengen. Ze duwde zo d’r billetjes bij de reuen in hun snoet en werkte gewoon het hele rijtje af en die reuen lieten het allemaal nog toe ook. Ik kan je hierbij verzekeren, de hond lijkt in deze niet op het baasje!

 

Tot de volgende!

 

Oh oh… oh Obedience!

Reunited and it feels so good… Na een spannend weekje zijn prinsesje en ik gelukkig weer herenigd. De eerste dagen terug thuis, hebben we niet heel veel kunnen doen maar inmiddels zijn we weer volledig up and running en lopen we per dag weer 15 kilometer. We zijn weer present tijdens de les en op de wedstrijdtraining! En dat is maar goed ook, want op 29 oktober gaan we er voor! Dan hopen prinsesje en ik ons landelijk diploma voor OB1 in de wacht te slepen tijdens de wedstrijd op ons eigen terrein.

Prinsesje en ik hopen natuurlijk dat jullie massaal inschrijven. Het is superleuk om eens deel te nemen aan een wedstrijd. Gewoon eens proeven hoe het er aan toe gaat. En er is niets fijners dan dit te doen op eigen terrein. Het terrein dat je dat viervoeter al kent, waar jij de mensen kent en ongeacht de uitslag, een fantastisch gezellige dag gaat hebben. Het lopen van wedstrijden is namelijk ook gewoon heel erg gezellig. Dus waar wacht je nog op? Je kan nog een paar weken goed trainen. Gewoon inschrijven!

Als echte obedience liefhebber, hoop ik echt dat we een prachtige dag beleven op onze club, veel diploma’s mogen uitreiken en een sportieve wedstrijd hebben. Eigenlijk vind ikzelf alle onderdelen van de obedience leuk en een echte uitdaging. Als je prinsesje laat kiezen, dan staat apporteren met stip op nummer 1! Dat vindt zij echt geweldig. Of we nu vak moeten sturen, of rond de pionnen, als er een blok op de grond ligt, dan wordt die eerst gehaald, voordat prinsesje de andere opdracht uitvoert. Prinsesje combineert graag alle oefeningen. Dat betekent, eerst het apporteerblok halen en dan met blok naar het vak gaan. Trainen met afleiding is een kunst! Daar zijn we nog niet zo goed in.

De afgelopen weken zijn verder vrij rustig verlopen en hebben we weinig spannende dingen beleefd. We hebben vooral het alledaagse leven weer opgepakt en heerlijk in het bos gelopen, waar de eekhoorntjes momenteel druk bezig zijn. Elke ochtend is het weer een feestje in het bos. Helaas, is het alleen elke ochtend nu wat later licht en dat gaat de komende periode hard. Spijtig genoeg moeten we dan onze route aanpassen en op andere tijdstippen ons geliefde bos opzoeken.

Overigens, even tussendoor, er kwam mij afgelopen donderdagavond een spectaculair verhaal ter oren. Naast prinsesje loopt er een soort gelijk projectiel rond op de KC. Niet alleen qua karakter en gedrag lijken zij op elkaar, maar ook qua uiterlijk hebben ze wat van elkaar weg. Alleen is mijn prinsesje een slag kleiner, maar wie daar op let is een kniesoor. Dat andere projectiel, heeft de status Koningin verworven. Er was iets met het slopen van de bench en de autostoelen gevolgd door een boswandeling.

Ach ja, zo hebben we allemaal een zwak voor onze prinsjes en prinsesjes en onze koninkjes en koninginnetjes. Dat maakt prinsesje en mij wel nieuwsgierig naar jullie ervaringen. Wij horen ook graag van jullie. Wat het is meest erge dat jullie bolletje heeft gedaan en heb bedekt met de mantel der liefde?

We kijken uit naar de comments!

Prinsesloos!!

Helaas gaat het leven niet altijd over rozen. En zijn er momenten dat je behoorlijk ontmanteld ben. Ten tijde van dit schrijven lig ik namelijk in het ziekenhuis en is prinsesje bij haar kuuroord. Spijtig genoeg heb ik deze week een acute blindedarmontsteking gekregen. Om het allemaal nog erger te maken was ik dus feitelijk te laat en had ik al een perforatie. Ik zal alle verdere details besparen maar prettig is een hele ander ervaring.

In mijn geval ben ik alleen en is het soms best lastig om zo op een korte termijn opvang te regelen. Gelukkig heb ik heb een opvang waar ik dag en nacht op rekenen. In de nacht van dinsdag op woensdag is mijn prinsesje eerst een nachtje naar mijn ouders gegaan. Jammer, gaat dat niet altijd goed omdat mijn prinsesje lichtelijk jaloers is, mijn ouders ook een hond hebben en je dat wel in goede banen moet leiden. Doe je dit niet, tja… gedraagt mijn prinsesje zich niet altijd als een poezelig lief prinsesje.

Hopelijk zijn we over een paar daagjes weer thuis. En kan prinsesje lekker naar huis komen. Ik voelde me wel een beetje schuldig namelijk. Had heel de dinsdag niets met haar gedaan, we waren nog geen rondje gaan lopen (prinsesje heeft wel geleerd om haar behoeftes ook in de tuin te doen, in extreme situaties als deze waardoor ik niet in staat ben om te lopen). Zonder pardon is prinsesje daarna opgehaald door mijn vader, die gelukkig nog wel een rondje is gaan lopen, maar ik ben nog niet thuis gekomen. Woensdagochtend is ze opgehaald door haar kuuroord waar ze nu tijdelijk verblijft.

Maar dit heeft me wel aan het denken gezet. Vele zullen misschien een partner hebben, maar wat gebeurt er met je viervoeter, je allerbeste maatje als er iets met jou op doet en je niet meer in staat bent te zorgen? In mijn geval, dat staat inmiddels ook schriftelijk beschreven, wil ik graag dat prinsesje terug gaat naar de fokker. De mensen die haar hebben geholpen bij haar eerst levenstekens. Hoewel ze nu niet meer hetzelfde prinsesje is als toen natuurlijk, en het eigenlijk gewoon een verwend krengetje is, wil ik het beste. Terug naar de fokker is denk ik voor mijn prinsesje het beste. Overigens, was dat ook de voorwaarde toen ik mijn prinsesje ging halen, mocht er ooit iets met mij opdoen moest ze terug komen.

Prinsesje vermaakt zich kostelijk heb ik al wel gezien. Veel wandelingen in het bos met vriendjes en vriendinnetjes en ook krijgt ze nog steeds een flinke dosis kroelen. Het ontbreekt haar op dit moment aan helemaal niets. Ik ben degene die emotioneel is momenteel, maar je ziet het, ze ligt er warmpjes bij en ik kan me geen betere opvang voor haar wensen!

Tot snel!

Knibbel knabbel knuisje… ik knabbel aan je huisje… en ruik aan je kruisje!

Er was eens een prinses geboren in Limburg. Zo begint het sprookje van mijn prinsesje. Met 6 broertjes en zusjes, een redelijk groot gezin. En naast moeder, zijn ook papa en opa onderdeel van dit gezin. Dat mijn prinsesje een echte diva is, is al snel duidelijk. Als broertjes en zusjes wakker zijn en willen spelen, is mijn prinsesje nog rustig aan door slapen. En wanneer broertjes en zusjes willen gaan slapen omdat ze moe zijn, gaat mijn prinsesje nog even door.

Inmiddels is mijn prinsesje drie jaar in haar nieuwe huisje. Een huis wat drie jaar geleden nog helemaal puntgaaf was. Met name de houten meubels. Helaas komt er een momentje dat je lieve pluizenbolletje verandert in de haai uit Jaws. Sommige onder ons hebben geluk en blijft het haaiengedrag heel beperkt. Andere, hebben minder geluk en daarbij wordt alles aan flarden gescheurd, inclusief jijzelf, want je handen en armen smaken geweldig lekker. En vol liefdesovertuiging wil je pluizenbolletje je niet los laten en boort zijn/haar lekkere scheermes scherpe tandjes nog wat dieper in je vlees. En uit automatisme probeer je terug te trekken met alle gevolgen van dien.

Gelukkig, is mijn prinsesje nu ook weer niet in zo een verschrikkelijke haai getransformeerd. Het is beperkt geweest tot wat houten onderdelen als plintjes (net nieuw), de eetkamer bank, dressoir en een krukje. Waarbij het krukje favoriet was en van 4 poten naar een krappe 3,5 poot is gegaan. Van alles heb ik geprobeerd, van de foei/nee tot aan diverse smeerseltjes. Het hielp niets. Anti-bijt, pittige Frans mosterd (met pijn in mijn hart, omdat dat heel lekker is op een boterham met kaas) en zelfs sambal (en echt hete!). Alle smeerseltjes werden er vrolijk eraf gelebberd. Gelukkig hebben de meubels deze periode overleefd en behalve het krukje, is het allemaal nog goed in tact. Weliswaar voorzien van enkele unieke tand afdrukjes, maar wie daar op let is een kniesoor. Het krukje is duidelijk voorzien van creatieve uitingen van mijn prinsesje is echt haar kunstwerk geworden. Inmiddels is wel af hoor.

In deze haai periode heb ik maar 1 keer met tranen in mijn ogen gestaan en kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik had net nieuwe outdoor laarzen gekocht. Van die heerlijke laarzen gevoerd met bont, wind- en waterdicht, zodat prinsesje en ik heerlijk allerlei buitenactiviteiten konden genieten. Domme, domme ikke…. Had ik mijn pas nieuwe laarzen in de gang laten staan en het kleine haaienprinsesje even alleen gelaten… Hier ontdekte mijn prinsesje dat leer wel erg lekker is om op te kauwen en dat het zo lekker sappig zacht wordt. Wonder boven wonder, is de schade beperkt gebleven tot alleen een sluitriempje, die de schoenmaker heeft kunnen vervangen, weliswaar in een iets afwijkende kleur, maar in elk geval kon ik de laarzen wel weer dragen.

Gelukkig, heeft deze periode niet al te lang duurt en was de kleine haai weer snel mijn prinsesje. Wel heeft prinsesje inmiddels een nogal grensoverschrijdend gewoonte ontwikkeld. Ze houdt van lekker veel aandacht en het liefst met heel veel fysiek contact erbij. Wanneer het haar echt heel goed bevalt, dan gaat ze op haar achterpootjes staan en komt ze tegen je aanleunen. En zonder enige gene duwt ze soms haar poezelige hoofdje gewoon tussen je benen, zo recht in je kruisje. Ach ja… het zal wel lekker zijn!

En ze leefde nog lang en gelukkig!

 

Kom nu eens even hier, luister nou eens even, zijn jouw oortjes kapot?  

‘Het is weer voorbij die mooie zomer…’ Wie kent het nummer van Gerard Cox niet. Van jong tot oud, het nummer uitgebracht in 1973, en daarmee 50 jaar oud blijft typerend elk jaar naar boven komen wanneer we het einde van de zomer naderen. Voor mijn prinsesje en ik is de zomer gelukkig nog niet helemaal ten einde. We hebben nog wat daagjes in het verschiet en dat vinden wij helemaal niet erg. Het betekent dat wij in de ochtend nog lekker een extra lange wandeling kunnen maken. Een extra rondje tussendoor, mits de temperatuur dit momenteel toelaat, een keertje extra trainen en een keer extra kroelen op de bank.  

De afgelopen weken hebben wij ons kostelijk vermaakt mede dankzij alle zomerworkshops die werden aangeboden op de KC. Hoe leuk was dat en ook leerzaam. We hebben twee fun-lessen gevolgd die zoals de les naam al verraadt ook echt fun waren! Gewoon lekker op een andere manier bezig zijn met je hond. Een workshop Flyball, toch wel apart een machine waar de ballen uitvliegen, maar het pootje op de bak duwen is stiekem toch wel heel leuk! We hebben een workshop hersenwerk gedaan, wat je al niet kan doen met je hond met een paar simpele huis- tuin en keuken materialen. Tot slot hebben we ook een workshop shapen gevolgd. Het stimuleren van het zelfstandige denken van de hond. Fantastisch leerzaam en het was een eyeopener, iets wat ik zelf meer moet oppakken, of eigenlijk niet, maar prinsesje echt de ruimte en tijd geven om zelf na te denken en niet snel met commando’s strooien.

Naast de workshops heeft het prinsesje ook de nodige spa behandelingen gekregen en moments of fame door te schitteren voor de camera. Hebben we cakejes gebakken en een paar fietstochtjes gemaakt in de hondenkar die wij gelukkig even konden lenen. Helaas heeft prinsesje hier toch een beetje moeite mee. Ze vindt het niet echt heel leuk, maar ook weer niet heel erg. Ik denk dat ik maar eens wat ga rond snuffelen voor een bakfiets, een elektrische wel te verstaan, anders moet ik te hard werken. Dan heeft prinsesje meer contact met mij en dat is voor haar van levensbelang, contact. Het liefst heeft ze nog fysiek contact ook. Het is dat ze een beetje te groot is voor een draagzak, maar anders zou ze dat denk ik heel leuk vinden. Maar verder is zij niet verwend hoor!

Het trainingsseizoen is in de tussentijd weer begonnen en dat is maar goed ook. De vakantie heeft ons een beetje lui gemaakt. Daardoor zijn ongemerkt weer heel wat oefeningen aan het verzwakken. Een oefening als naast of voet, niet goed afwerken door bijvoorbeeld te blijven staan of scheef naast te komen. Op een examen of wedstrijd kost dit punten en dit zijn puntjes die we helemaal niet hoeven te verliezen. Dus vanaf deze week wordt de broekriem weer wat aangetrokken zodat wij 29 oktober tijdens de landelijke wedstrijd op eigen terrein, goed beslagen ten ijs komen! We proberen natuurlijk wel de eer van de KC hoog te houden.

Ook hier met de start van het seizoen merk ik dat ons teamwerk behoorlijk is verslapt en ik veel te veel commando’s aan het geven ben. En ja, ook ik trap er weleens in en ben alles behalve duidelijk tegen mijn hond door het volgende commandant te geven:  “Kom nu eens even hier, nee, dat mag toch helemaal niet, wees eens rustig en ga even zitten en luister nu eens even, zijn jouw oortjes kapot?” Het is dan ook niet verwonderlijk dat prinsesje dan ook vrolijk doorgaat met datgene zij aan het doen was en allesbehalve naast me komt zitten. We gaan weer even terug naar de basis, want dat staat of valt alles mee.  

 

Wij nemen het ervan!

Deze keer geen vieze verhaaltjes en ook geen rampen scenario’s. Momenteel is het lang leve de lol. Wij hebben namelijk vakantie. Niets moet en alles mag. Uiteraard hebben wij thuis eerst de noodzakelijke dingen gedaan zoals het opruimen en onkruidvrij maken van ons kleine trainingsveldje. En zijn wij druk aan het trainen met de fietskar die we gelukkig hebben kunnen lenen. Zo kunnen we kijken of wij het saampjes leuk vinden om te gaan fietsen. Daarnaast zijn prinsesje en ik heel content met alle zomerworkshops die worden aangeboden. Wij hebben al twee succesvolle en superleuke fun lessen achter de rug en hebben nog een aantal lesjes in de planning staan waar wij enorm naar uitkijken.

Verder slapen wij deze dagen lekker uit en trekken vervolgens op ons gemakje de bossen in. En oh wee als we niet naar de berg gaan, dan verzet prinsesje geen stap meer. Dan blijft ze op haar gemakje staan en wacht net zo lang tot ik me omdraai en terug loop en met haar dan toch de route neem langs de berg. Ach… ik heb vakantie…

Er is ook geen houden meer aan, aan prinsesje als ze de berg ziet. Een streep….. foetsie! Het leukste aan de berg en waarom ze dus zo gek is op deze berg, is dat we hier altijd een spelletje spelen. Prinsesje is gek op dennenappels en er is niets leukers dan deze dennenappels van de berg af te gooien en deze zoeken en weer terug brengen zodat het nog een paar keer herhaald kan worden. Dus ook hier weer een mooi bewijs dat ik keurig getraind ben!

Wij vinden het ook uiterst jammer dat de komende dagen nogal warm zijn. Daar zijn wij niet zo een fan van. Maar wat doen we er aan? Behalve dan een aantal uren het strand op zoeken en verkoeling zoeken in het water en een ijsje delen. Naast de strandbezoekjes, staat er nog een fotoshoot op de planning, want als prinsesje zijnde moet je natuurlijk wel van tijd tot tijd in de schijnwerpers staan. De Rocky Trappen geven een prachtig rustiek stedelijk tintje, en het verlaten graffiti bushokje geeft ook een bijzonder effect. Eveneens is de heide is al prachtig aan kleuren en dat in combinatie met het gouden uurtje…. Kan niet wachten!

Wanneer er een fotoshoot gepland staat, dan snap je dat er vooraf een spabehandeling plaats vindt. En een beetje spabehandeling is natuurlijk voorzien van een privé chef die de heerlijkste hapjes weet voor te schotelen. Van gedroogde bebonte konijnenoren tot glutenvrije pindakaas cupcakes met een romige topping van sardientjes en varkensoren. Een soort surf en turf, maar dan net even anders. Hier hangt wel een nadeel aan… maar ja, alles voor het prinsesje… je huis ruikt na het maken van de topping wel vissig. Heb je zelf nog een lekker receptje, dan lezen we die graag in de comments.

Tot zo ver even onze column. We gaan 2 weekjes tussenuit en zijn in september weer paraat. We horen jullie graag weer in september.

Liefs, prinsesje en ik!

De zak van mijn Keesje

Als prinsesje heb je een zwaar leven. Het is heel hard werken en vooral ook heel hard trainen van de mensen om je heen. Als mens zijnde ben je namelijk niet zomaar een levende food dispenser. Nee, daar gaan echt heel wat minuutjes training in zitten. Als prinsesje moet je hiervoor wel enkele keren je teentjes strekken, met je billetjes schudden en met je pootjes, het liefst vol met modder, tegen de mens opspringen. Maar doe dit een paar keer, en succes gegarandeerd!  

Eigenlijk is het echt heel erg. Prinsesje en ik slapen natuurlijk heerlijk lepeltje – lepeltje. Maar het mooiste, ergste feitelijk, is nog dat prinsesje op het eetkamer bankje springt zodat ik haar kan optillen en naar boven kan dragen. Ze slaat ook letterlijk haar pootjes om mijn nek en wacht tot ik haar op bed zet. Maar ze kan dus gewoon traplopen! Ga ik op een ander tijdstip naar boven en wil zij mee naar boven, dan loopt prinsesje zelf de trap op.

Dit zijn van die dingen die erin sluipen, waarbij de rollen zijn omgedraaid en de hond de mens traint i.p.v. andersom. En mijn prinsesje weet dit altijd wel heel goed te doen. Zelfs menig instructeur trapt met open ogen in de val. Want het is toch zo een lief klein blij ei. Tel daar een rank figuurtje en mooie lange blonde lokken bij op met een kittig wuivend kuifje en de prinsessenlook is compleet.

Inmiddels zijn al diverse mensen in onze omgeving en instructeurs volledig in de ban van mijn prinses haar charme. Maar 1 persoon spant toch wel echt de kroon. Kees de Jongh is volledig door mijn prinsesje geclaimd en als ze hem ziet, of eigenlijk zijn linker zak met lekkers, dan kan daar niets tussen komen. En wanneer iets of iemand dit wel probeert, dan kan je een snauw en grauw verwachten van mijn prinsesje. Want het is echt haar Keesje! Kom niet in de buurt van Kees en zijn zak. Want het antwoord is; dit is de zak van mijn Keesje! En die zal ik beschermen.

Zoals een echte prinses ook betaamd, is niet alleen Kees afgericht, maar ook zijn beide mannen. En complimenten voor deze heren want ze zijn echte gentlemen voor haar. Als die tuthola van mij het nodig vindt om even bij Kees te gaan snacken tussendoor, blijven de heren keurig op afstand kijken. En zonder blikken of blozen collecteert mijn prinses ongegeneerd iets lekkers.

Inmiddels vrees ik alleen wel, dat we bijna een rechtszaak aan onze broek hebben hangen wegens ongewenste intimiteiten. Tijdens een af-blijf oefening had mijn prinsesje blijkbaar ineens behoefte aan wat ‘gezelschap’ (ze is gesteriliseerd hoor) en ging ongevraagd bovenop Sky zijn hoofd liggen. Iets met hashtag me too? Gelukkig is dit eenmalige incident voorgevallen op een donderdagavond met weinig getuigen.

Alle gekheid op een stokje… 😊

Flikker maar op straat

Er moet me iets van het hart. De zomervakantie is volle gang. Voor vele van ons een heerlijke periode. Een periode waarbij we even een poosje niet naar ons werk hoeven. Een periode waarin we heerlijk kunnen ontspannen en genieten van het leven. Een periode waarin de toch al overvolle asielen nog meer belast worden. En waarom? Omdat wij mensen eigenlijk een walgelijk egoïstisch ras zijn, een stelletje egotrippers.

Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn prinsesje, mijn beste vriendinnetje, aan een hek, een boom of paal bindt en dat ik weg ga. Alleen al de gedachte, überhaupt het feit, dat ik dit nu typ maakt me ziek van ellende en ik krijg het er letterlijk benauwd van. Hoe kun je zoiets doen?! De tranen schieten echt in mijn ogen en mijn hart breekt voor alle dieren die als oud vuil gewoon gedumpt worden, letterlijk op straat geflikkerd worden. Al leg je 100 mandjes en knuffels erbij en 10 zakken brokken, dit doe je gewoon niet!

Zelf ben ik geen grote vakantieganger en ik heb nu eenmaal een prinsjes en een keizerin, daar heb ik voor gekozen. Ik ben het van thuis uit ook niet gewend om op vakantie te gaan. Dat maakt misschien dat het vakantieverlangen bij mij anders is en dat een ideale vakantie er voor mij ook anders uit ziet. Toch heb ik wel degelijk begrip voor diegene die wel graag naar het buitenland gaan voor een zonvakantie of misschien wel een hele sportieve vakantie. Ik kan ook zeker nog begrijpen dat het ook weleens lekker is om een aantal dagen/weken even niet voor je prins of prinsesje te hoeven zorgen.

Maar wat er bij mij echt niet ingaat, is dat je jouw maatje gewoon achterlaat. Een hulpeloos dier, laat je achter. Een dier wat van JOU afhankelijk is, een dier waar JIJ voor hebt gekozen. Een dier wat alleen maar liefde geeft en van jou, egoïstisch mens dat je bent, houdt! Wil je zo graag op vakantie, neem je maatje mee of zorg voor een goede oppas. Er zijn zoveel mogelijkheden. En ja, sommige hiervan kosten geld of beperken je reisvrijheid. Maar weet je… liefde is onbetaalbaar. Daar hangt (in mijn geval) echt geen prijskaartje aan.

Helaas, blijven een aantal egoïstische debielen hier anders over denken. En de komende periode zullen er nog meer dieren in het asiel terecht komen. Dieren die pech hebben gehad en bij egotrippers terecht zijn gekomen. En het ergste is nog dat deze egotrippers vaak nog de brutaliteit hebben om na de vakantie doodleuk weer een nieuw dier aan te schaffen. Hartverscheurend, en walgelijk gewoon. Ik heb er weinig andere woorden voor.

Weet, als je kiest voor een dier, dan kies je ervoor om zijn/haar hele leven ervoor te zorgen. Bij het aanschaffen van huisdier gelden voor mij namelijk dezelfde regels als wanneer je in het huwelijksbootje stapt. Je bent er voor je maatje in voor- en tegenspoed, bij gezondheid en bij ziekte. Uiteraard snap ik, dat het nogal behoorlijk wat is. Echter heb je hier geen zin in of twijfel je of dit aankan? Neem alsjeblieft geen huisdier, doe het niet! Besef dat een dier ook gevoelens heeft en besef dat, hoewel jij misschien niet meer van hem/haar houdt, hij/zij nog wel heel veel van jou houdt!  

Mijn prinsesje en ik moeten nog een paar weekjes zwoegen voordat we vakantie hebben. Onze vakantie bestaat voornamelijk uit lange wandelingen en nieuwe dingen ontdekken. We gaan wat extra trainen, hebben ons aangemeld voor een aantal hele leuke zomer workshops en we gaan onze schuur en garage omtoveren tot detectie ruimte. En mocht iemand nog een fietskar (die je achter de fiets kan hangen), beschikbaar hebben, dan horen mijn prinsesje en ik dit graag. Want we zouden graag onze vakantie activiteiten uitbreiden met leuke fietstochtjes!

Vakantie vieren wij samen. Met heel mijn hart heb ik voor mijn prinsesje gekozen en nooit of te nimmer zal ik haar achterlaten!

Poep aan je vingers en kots tussen je tenen!

Elke hondenbezitter komt ervoor te staan, je pluizenbolletje is ziek. Soms is het maar een enkele dag. Maar heb je pech dan is je beste vriendje of vriendinnetje meerdere dagen ziek en moet er zelfs een dierenarts aan te pas komen. Helaas is dat het leven en is het onoverkoombaar, zelf ben je ook weleens ziek of een dag niet lekker. Ja, zelfs de grootste bikkels onder ons zijn weleens een dag niet topfit.

Helaas gaat ziek zijn of een dagje niet lekker zijn, gepaard met wat minder smakelijke sappen, waar je als eigenaar soms toch een sterke maag voor moet hebben. Daarnaast vind ik het persoonlijk altijd verschrikkelijk wanneer mijn prinsesje niet lekker is. Het allerliefst zou ik met haar ruilen. Het breekt echt mijn hart als ik haar heel zielig ziekjes zie liggen. Dat is mijn interpretatie dat ze zielig ligt, want ik denk niet dat mijn prinses zichzelf overigens zielig vindt. Gelukkig heb ik dit nog niet vaak meegemaakt en hopelijk blijft dit ook zo.

Desondanks is mijn prinsesje ook weleens echt behoorlijk ziek geweest. Flinke diarree, overgeven, niet eten, weinig drinken. En iedereen die weleens een stevige buikgriep heeft gehad, weet uit ervaring dat dit geen pretje is, en je eigenlijk maar het beste je hol op de wc kan parkeren en een emmer stevig in je armen houden. Tja, deze luxe hebben onze pluizenbolletjes niet, hun toilet is buiten.

Heb jij even pech als ’s morgensvroeg nog lekker in het donker naar beneden loopt op je blote voeten en ineens iets heerlijk sappigs tussen je tenen voelt manoeuvreren. Met een beetje geluk, is het alleen een klein plasje. Maar soms krijg je de hoofdprijs en is het heel wat anders, compleet gegratineerd met zachte glibberige stukjes. En ja, ook bij mij gebeurt dit, ondanks dat mijn prinsesje en ik lepeltje-lepeltje slapen.

In een uitzonderlijk geval, waarbij je de meeste kans hebt in de wat warmere maanden, kan je een uiterst leuke verassing letterlijk onder de voet lopen. Want heel soms, ligt er weleens een zilveren bolletje op de vloer. Dat voel en hoor je dan lekker onder je blote voet knappen en een kleverige rode substantie maakt mooie afdrukken op je vloer.

En mijn dag kan helemaal niet meer stuk, wanneer er van die lekkere heerlijk geurende gesmolten chocolade in mijn prinses haar behaarde kippenkontje hangt. Fantastisch, een hond met lang haar, echt een aanrader voor iedereen! Een volle rol wc-papier is niet voldoende om de vieze plakzooi en stank te verwijderen. Ik heb dan ook standaard in het gootsteenkastje een pak met wegwerphandjes liggen en een pak billendoekjes. Dit maakt het billen poetsen net iets aangenamer.

Mijn prinsesje vindt gras soms ernstig smakelijk. En dan heb ik het over die lekkere lange grashalmen. Het soort dat niet verteert, dat niet afbreekt, dat niet in kleine stukjes wordt geknauwd. Maar het soort dat lekker helemaal intact blijft. Het soort dat altijd gedeeltelijk vast blijft zitten en je moet helpen eruit te trekken.

Daar sta je dan op een warme ochtend, echt serieus zeker nog een half uur van huis verwijderd, in je zomerjurkje zonder zakken dus geen zakdoekje of papiertje bij de hand. Het poepzaktasje met poepzakjes ben je onderweg verloren, en in de verste verte geen takje of iets te bekennen. Het onder poep besmeurd stukje gras, piept gemeen stekend iets naar buiten uit mijn prinses haar rozige poepgaatje. En hoe hard mijn prinsesje ook haar best doet, het komt er niet uit. Rest mij maar 1 ding en dat is gewoon met blote handen helpen en een half uur lang met poep aan je vingers naar huis lopen! 

Het houden van honden is een ware verrijking aan je leven!

 

Eerlijk zullen we samen alles delen

Een van de dingen die ik me heel stellig had voorgenomen met de komst van een nieuwe pup, niet meer op de bank. Waarom zou je in godsnaam je bankstel laten verruïneren door zo ‘n ongeleid projectiel? Tenzij je graag geld uitgeeft, dan sta ik aan zijlijn te jubelen om dit zeker toe te laten. Want zeg nou zelf, die krassen op de bank laten zien dat er in huis geleefd wordt. En het advies voor de visite, geen zwarte/donkere kleding.

Maar ik had me dus echt oprecht voorgenomen om de hond niet op de bank te laten. Helaas ben ik als het om mijn prinsesje op de erwt gaat, gewoon een vreselijk zacht gekookt ei. Ik kan me nu niet meer herinneren hoe lang het geduurd voor dat mijn prinses op de bank was, maar ik denk zelfs nog geen dag.

Hetzelfde met graven in de tuin. Mijn prinsesje was nog geen uur thuis en ze stond al vrolijk in de tuin te graven. Met een grote lach op mijn gezicht heb ik dit vol trots nog staan filmen ook en aan diverse mensen via de app gestuurd. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dit kleine bolletje wol, wat ik 2 uur daarvoor uit haar warme nest had gerukt, al te corrigeren. Het was zo schattig, en weet je, ze had in de bijna twee uur dat ze in de auto zat, geen kick gegeven. Überhaupt, heeft mijn prinsesje nooit een kick gegeven.

Mijn prinsesje, is zoals een echte prinses betaamd met een gouden paplepel geboren. Ze komt uit een gelegenheidsnestje en heeft gewoon een prachtige start van haar leventje gehad. Ze heeft ook veel liefde gekregen en ik had me echt geen betere fokker kunnen wensen, alles voor die mini’s. Er hebben dan ook heel wat traantjes gevloeid in Limburg, toen ik het prinsesje mee nam naar Brabant. En zoals ik al eerder heb aangegeven, ze heeft nooit 1 kick gegeven, zelfs niet de eerste nacht. Zij en ik.. wij horen bij elkaar!

En omdat wij bij elkaar horen, delen wij graag alles saampjes. De bank is daar zeker 1 onderdeel van. We hebben deze maar voorzien van kleden, zodat het regelmatig in de was kan en de schade beperkt blijft. Zo kunnen we ’s avonds tijdens het tv kijken lekker knuffelen op de bank.

Verder delen wij graag ons eten en drinken. Elk pak koekjes, elke zak chipjes, elke kom yoghurt, elk kaasje wordt gedeeld. Al moet ik toegeven dat het qua eten wel eenrichtingsverkeer betreft, daar ik mijn vlees en vis toch graag, al is het maar uit hygiënisch oogpunt, gebakken heb. Gelukkig is het delen van speelgoed dan eenrichtingsverkeer de andere kant op. Mijn prinsesje komt elke avond na onze cappuccino met haar speeltjes aanzetten voor een speelkwartier. Toch prettig dat ik de mijne niet hoef te delen.

Waar ik ga, gaat mijn prinsesje en andersom. Wij zijn onafscheidelijk en ja… mijn prinses op de erwt, is een echte hoor. Zij geniet haar nachtrust alleen maar op het allerbeste matras dat in huis is te vinden, namelijk het mijne…

Maar ik vind het heerlijk om wakker te worden met haar blije snoet, en wakker te worden met een knuffel. Nog geen dag in haar leven is mijn prinsesje chagrijnig geweest.  Al vanaf de eerste ochtend samen doen we eerst even gezellig kroelen, want mijn prinsesje is wel een echt een kroelkont hoor. Het liefst ligt zij met plus 30 graden nog helemaal lepeltje – lepeltje.  Maar echt… ik kan me geen betere start van de dag bedenken.

Zoals Boris Gardiner zo mooi zingt; I wanna wake up with you…. I want you to be the first thing that I see!

Geneugten des levens

Wie één of meerdere honden bezit, is een grote gelukzak. Een hond is een harig pakketje vol liefde, verkrijgbaar in diverse formaten en verschillende uitvoeringen. Er gaat niets boven hondenbezitter zijn. Samen heerlijk lange wandelingen maken in het bos, eindeloos lopen op het strand en spelen met ballen. Een eeuwige kwispel en een lik van blijdschap als je weer thuiskomt. Het bezitten van een hond is een Utopia. Juist ja….

Die lange boswandelingen, leuk, moet je alleen wel bij het bos wonen op loopafstand. Oh je woont niet aan de rand van het bos? Met een beetje mazzel, kan je op de fiets. Mits je dan ook een karretje of mandje hebt waarin je je pakketje liefde kan vervoeren, anders is deze al moe voordat je überhaupt nog maar 1 pas in het bos hebt gezet. Of je moet eerst de nodige kilometers in de auto rijden om die heerlijk lange boswandeling te maken.

Mijn eigen pakketje liefde, heeft geluk. Wij wonen op een kleine 10 minuten loopafstand van het bos. En laten we nou toevallig echt elke ochtend een lange boswandeling maken, genietend van de pure natuur. En van die pure natuur genieten wij lang, mijn pakketje liefde heeft nogal weelderige lokken, waarin diverse natuurlijke producten worden vervoerd. Blaadjes, takjes, modder, beestjes, je krijgt het er allemaal gratis en voor niets bij in je huis.

Helaas, kan je niet alles in hebben in het leven, en het strand is dan niet naast deur. Hoewel… toegeven binnen een half uur rijden met de auto staan wij op het strand, dus we mogen niet klagen. Lekker eindeloos op het strand lopen, tussen al die zonnebadende mensen. Lekker eindeloos spelen met een balletje. Oh ja… daarvan krijgt je pakketje vol liefde nogal wat zeewater van binnen. En voor je het weet heb je een levende fontein in je huiskamer, die zowel aan de voorkant als aan de achterkant water sproeit. Waarvan de achterkant amber-/goudkleurig is te noemen.

Je zou het niet zeggen op dit moment en misschien ben je het al vergeten, maar we wonen in een land waar het nogal vrij veelvuldig kan regenen. Daar ga je dan met je lekkere lange wandelingen. Heb je één pakketje vol liefde, dan kan je nog overwegen om een paraplu mee te nemen. Al wens ik je wel succes met een paraplu wanneer je die lieve schattige drolletjes mag oprapen en deponeren in een prullenbak. Heb je twee pakketjes of meer, dan is een paraplu al helemaal geen optie, en kan je maar beter investeren in fatsoenlijke regenkleding.

Om vervolgens drijfnat thuis te komen. Uiteraard heb je keurig een handdoek klaarliggen om je pakketje liefde af te drogen. Spijtig genoeg piept deze eerst tussen je handen uit, om zich eens even lekker uit te schudden, waarbij de spetters en modder je om de oren vliegen tegen de muren omhoog, om daarna te zien dat je bank en vloerkleden worden misbruikt als handdoek.

Wie één of meerdere honden bezit, mag zich echt een gelukzak noemen, want het is met liefde dat jij na die lange boswandeling opnieuw de stofzuiger pakt, het is met liefde dat jij de dweil pakt na een strandwandeling en het is met liefde dat je door en weer en wind naar buiten gaat en jezelf zeiknat laat regenen.

Rita Verschuren
23-06-2023

Een verwend kreng

Even een boodschapje doen in de supermarkt is al geruime tijd niet grappig niet meer, laat staan dat je grote boodschappen moet doen. Nauwkeurig, bekijk ik dan ook elke week de prijzen op de zelfscan. En wanneer een prijs mij niet aanstaat, leg ik zonder pardon en zonder enige gene het product terug in de schappen. Prijzen voor levensmiddelen zijn in mijn ogen echt buiten proportie gestegen. En daar waar ik wat centjes kan besparen op mijzelf zal ik dit ook zeker doen. Maar dit geldt niet voor mijn hond, zeker niet…

Voor het kleine prinsesje worden kosten noch moeite gespaard. Waar ikzelf een simpele maaltijd eet met de producten die op dat moment in de aanbieding zijn, krijgt de diva een uiterst gebalanceerd vers dieet. Eentje waarbij vis/zalm en wild minimaal 1 keer per week de revue passeren en je de lekkere sappige steak en malse zalm al bijna proeft. Iets wat nog niet eens 1 keer in de maand op mijn bord ligt, laat staan elke week.

Nieuwe schoenen kopen? Nee, joh, deze kunnen toch best nog even mee. Oké, ik moet er niet mee in de regen lopen want dan heb ik natte sokken. Een nieuwe T-shirt? Waarom, dat kleine gaatje ziet toch niemand? De Pyreneese prinses daarentegen heeft meerdere setjes aan haar eigen kapstok hangen. Voor elke training hebben we een andere halsband of tuig met uiteraard een bijpassende riem en/of trainingslijn. Sommige op maat gemaakt.

Voor de dagelijkse riem, hebben we ook nog een kittig bijpassend poepzaktasje, gevuld met heerlijk geurende poepzakjes, en een hoogwaardig lichtje in dezelfde kleur als de outfit, dus geen simpel fietslichtje van €0,99 bij de Action, nee paars, zodat het perfect matcht. En waar ik in de regen in een totaal onflatteuze jarenoude jas loop, is mijn prinsesje in het bezit van de laatste trends op het gebied van regenbescherming. Met enige regelmaat paradeert de kleine meid dan ook in haar modieuze gele (de kleur van dit seizoen) regenmantel met capuchon, zodat de lange zachte lokken keurig droog blijven.

Een goede educatie is heel belangrijk. En daarom wordt mijn prinsesje minimaal 3 keer per week heen en weer gechauffeerd naar diverse trainingen, sommige in groepsverband en anderen individueel. Tevens krijgt dit meisje, van mij als haar personal assistant, elke ochtend een gepersonaliseerde work-out in het bos, en elke zondag hebben wij een afspraak is mijn oma de privé masseuse van de blonde nimf, waarbij ook zeker het snackje (lees dure vleeswaren of gerookte zalm) niet mag ontbreken. 

Eveneens is er 2 keer per week een rendez-vous geregeld waarbij de prinses wordt opgehaald en thuisgebracht voor een frivole speeldate met haar vriendjes en vriendinnetjes. Om dit alles te bekostigen, heb ik een fulltime baan waarbij ik soms ook enkele dagen van huis ben. Voor de prinses wordt dan een kuuroord geboekt waarbij zij op haar wenken wordt bediend.
Dit alles, is natuurlijk lichtelijk uit proportie getrokken en uit pure liefde voor mijn verwend kreng.

Rita Verschuren
18-06-2023

Met het schaamrood op mijn kaken, laat ik de hond uit

Wanneer ik buiten op straat loop, schaam ik mij soms diep. Schaamte omdat mijn hond verschrikkelijk hard kan trekken aan de riem om ook nog eens een oorverdovend concert af te steken. Je hoort de mensen op straat bijna denken (althans dat is mijn interpretatie); “misschien moet je eens gaan trainen met die hond.” Het grappige daaraan, mijn hond is wel degelijk getraind. En ik durf met zekerheid te beweren, veel beter getraind dan het gros van de honden in de buurt.

De puppycursus was al begonnen voordat ik mijn hond überhaupt in huis had. Nu was de eerste les een theorieles, dus dat kwam perfect uit. En de week erna les 2, was de kleine meid inmiddels enkele dagen bij mij. Met haar 8 weekjes en een paar daagjes oud, stond ze al op gras tussen de andere honden. En daar waar het kon (we zaten op dat moment in een lockdown) ging ze mee op visite, naar de winkels, het terras en naar stal. Ondanks de Corona moeilijkheidsgraad, heeft ze de best mogelijke socialisatie gehad, denk ik dan toch.

Na de puppycursus, die we overigens met vlag en wimpel hebben behaald, zijn we gelijk doorgestroomd naar een basis cursus, de gevorderden cursus en vervolgens de obedience in gegaan. In tussentijd hebben we agility gelopen, zijn we gaan speuren en hebben we een start gemaakt met de detectie. In de vakantie periodes en met de seizoenspauze, hebben we steeds naar alternatieven gezocht en hebben bij diverse hondenscholen training gedaan.

We hebben dus absoluut niet stil gezeten en zijn gezegend met de nodige diploma’s, nota bene op landelijk niveau. En toch… wanneer we gewoon een blokje omgaan, lijkt alle training en opvoeding plotsklaps verdwenen te zijn. Het trekken aan de lijn, is soms enigszins te ondervangen door voertjes mee te nemen en belonen. Het nadeel hiervan is, dat de kleine meid gaat volgen, wat voor mijn schouder hemel op aarde is, maar niet geheel mijn bedoeling. Tijdens een gewone wandeling hoeft ze van mij echt niet te volgen. Ze mag heerlijk vrij bewegen en lekker koekeloeren, zolang dit maar zonder een uitgestrekte en uitgerekte arm gaat.

Ja, er zijn hulpmiddelen. Sommige prima mee te ‘werken’ anderen ben ik absoluut geen voorstander van omdat het in mijn ogen gewoon martelwerktuigen zijn. Een aantal hulpmiddelen werken in het begin goed, maar helaas… na verloop van tijd verliezen zij hun magie en zijn we weer terug bij af. En misschien de softie die ik ben, maar straffen daar heb ik ongelooflijk veel moeite mee. En niet dat de kleine meid nooit gestraft is, want dat is ze wel degelijk op momenten dat het de spuigaten uit liep, bijvoorbeeld het uit het niets uitvallen naar voorbij rijdende auto’s, waarbij ze zichzelf in gevaar kon brengen. Maar ik houd van positiviteit en geloof met heel mijn hart in een opvoeding en training waarbij positieve bekrachtiging centraal staat.

Conclusie tot op heden… soms loop ik met het schaamrood op mijn kaken de hond uit te laten. Ach ja… we blijven proberen en geven niet op.

Rita Verschuren
11-06-2023